Paradise Lost – Ascension - (2025)

 

                    "Ascension" to siedemnasty album studyjny brytyjskiego zespołu gotycko-metalowego Paradise Lost, który został wydany 19 września 2025 roku nakładem Nuclear Blast. Jest to pierwszy album studyjny Paradise Lost z całkowicie nowym materiałem od czasu "Obsidian" który wyszedł w 2020 roku, co oznacza najdłuższą przerwę między albumami studyjnymi w karierze zespołu. Jest to również ich ostatni album z udziałem perkusisty Guido Montanariniego, który pojawił się na "Icon 30" w 2023 roku i opuścił Paradise Lost w maju 2025 roku. 

 

                     

                    Album otwiera utwór "Serpent On The Cross" rozpoczyna się od mocnego uderzenia, który ma sobie połączenie doom i death metalowe. Słychać tutaj żałobne riffy, dużą dawkę rozpaczy, ale refren jest bardzo chwytliwy i wpada w ucho. Piosenka "Tyrants Serenade" przypomina inspirację Type O Negative. Dużo tutaj mrocznego i mroźnego klimatu z dużą ilością buntowniczego charakteru. Zespół prezentuje wyraźnie różnorodność oraz mocne i wyraziste riffy. Kawałek "Salvation" jest bardzo doomowy, oraz bardzo epicki. Mocna i klimatyczna aura tajemniczości niesie się. Numer "Silence Like The Grave" dalej kontynuuje muzyczną podróż w gotyckim wydaniu z dużą ilością bezpośredniego grania oraz po raz kolejny wszechstronność, ale co ciekawe zespół prezentuje wyraziste i charakterystyczne brzmienie dla siebie. Utwór "Lay A Wreath Upon The World" jest spokojny, z nastrojową atmosferę z dużą ilością smutku. Piosenka "Diluvium" trzyma odpowiedni poziom brzmienia z dużą ilością narastającej energii. Kawałek "Savage Days" jest bardzo klimatyczny i idealny na festiwale. Utwór "Sirens" jest bardzo charakterystyczny i bardzo doomowy metalowy. Piosenka "Deceivers" kipi energię z dużą ilością punkowej zadziorności z gotycką aurą. Kawałek "The Precipice" z dużą ilością miażdżących riffów oraz dusznej atmosfery, gra na fortepianie robi wrażenie. Z kolei numer "This Stark Town" przywodzi na myśl lata 90 - te. Album zamyka numer "A Life Unknown" z dużą ilością gotyckiej melancholii.

 

                    Paradise Lost po raz kolejny pokazuje i prezentuje coś świeżego i ponadczasowego z dużą ilością chwytliwości i różnorodności. 

Moja ocena: 4/5