Don Airey – Pushed To The Edge - (2025)

 

                    Zapracowany 76-latek Don Airey urozmaicił już ponad 300 albumów brzmieniem swojego instrumentu klawiszowego. Wśród nich znalazły się takie znane zespoły jak Rainbow, Ozzy Osbourne, MSG, Thin Lizzy, Whitsnake, Strefe, Gary Moore, Colloseum II, Saxon i Bruce Dickinson, żeby wymienić tylko kilka. Don Airey powrócił po 7 latach przerwy z solowym albumem "Pushed To The Edge". Dołączyli do niego Simon McBride na gitarze (który zastąpił Steve'a Morse'a w Deep Purple w 2022 roku), Dave Marks na basie, Jon Finnigan na perkusji i instrumentach perkusyjnych oraz Steve Bentley-Klein na trąbce i instrumentach smyczkowych. Carl Sentance na wokalu. 

 

                    Album otwiera utwór "Tell Me" od samego początku jest gratką dla wszystkich fanów klasycznego rocka. Dużo też speed metalu w stylu lat 70 - tych. Słychać tutaj wyraźnie porywające gitary i organy Hammonda. Piosenka "They Keep On Running" zaczyna się od meksykańskiej trąbki, ale przechodzi w rocka w dobrym stylu. Wolniejszy ale wyrazisty urok robi wrażenie. Kawałek "Moon Rising" trzyma odpowiedni poziom z dużą ilością rocka and rolla, i hard rockowej energii. Chwytliwe i melodyjne prezentuje się numer "Rock The Melody". Emocjonalna ballada w postaci utworu "Flame In The Water" która wzrusza, zawierając elementy jazzowe, rockowe nadając zupełnie inny charakter. Piosenka "Out Of Focus" również prezentuje wysoki poziom brzmienia odwołując się do lat 70 - tych z nowoczesnością. Kawałek "Power Of Change" również pokazuje mocne granie. Numer "Girl From Highland Park" który jest w pełni instrumentalny która skupia się na grze na fortepianie. Utwór "Godz Of War" emanuje ciężkim i progresywnymi wpływami. Epicki wydźwięk z dużą ilością dynamizmu. Piosenka "Edge Of Reality" jest mroczna i ponura. Z mocą i przebojowością uderza rock and rollową mocą. Album zamyka instrumentalny kawałek "Finnigan's Awake" z dużą dawką nastrojowości wieńczy płytę. 

 

 

                    Krążek ten to solidna dawka klasycznych rockowych dźwięków pokazującą podróż sentymentalną z rockową duszą oraz wybitną grą na klawiszach Dona Airey.

Moja ocena: 4/5