Maw - The Humble Collapse - (2025)

 

 

                    "The Humble Collapse" to drugi album polskiego zespołu Maw grającego desert i stoner rocka. Wpływy jakie czerpie zespołu to Causa Sui, Color Haze, Yawning Man. Maw tworzą Martyna Hebda i Kuba Stępień jako gitarzyści, Jacek Niewiadomski jako wokal i autor tekstów, Piotr Stępień jako basista oraz Szymon Piotrkowski.

 

 

                    Album rozpoczyna się od utworu "TheH" w instrumentalnym wydaniu, co też buduje napięcie i klimat tajemiczny. Piosenka "Black Box" posiada bardzo duszny i gęsty nastrój, co też jest słyszalne w wokalu. Dużo jest tutaj niepokoju i zadziorności w brzmieniu. W numerze "Nuisance Grounds" ewidentnie słychać że zespół stawia na psychodeliczne podejście i dużą ilością intensywności, co wychodzi na dobre, a growl pod koniec, też dodaje mocy i jest wręcz black metalowy. Kawałek "Umb" nieco wycisza atmosferę, i jest mocno post - metalowy, co też pokazuje umiejętności kompozycyjne. Utwór "Red Sea" również jest spokojniejszy, choć w wokalu można usłyszeć kolejną partię niepokoju, ale to nadaje więcej do całości, instrumentalnie jest bez zarzutów, co też wzbudza instrumentalny "LeCo" z dużą ilością psychodelicznej osłony. Piosenka "Never Satisfied" również jest odpowiednio skomponowana i nagrana z narastającą otoczką, która buduje całą otoczkę, a kawałek "Llap" ponownie instrumentalnie kieruje się w stronę post - rockową. Utwór "Still" ma klimat podobny do Tides From Nebula, co też na pewno nadaje klimatu i kompozycyjne pokazuje dużo. Krótki kawałek "Se" kipi psychodelią, oraz wstawka głosowa wybrzmiewa bardzo wymownie. Zamykająca piosenka "Citizens Of Dunes" mam wrażenie, że nawiązuje do uniwersum i świata Diuny Franka Herberta, a muzycznie zespół wieńczy płyty z przytupem. 

 

 

                    Album jest bardzo klimatyczny i różnorodny. Podoba mi się dużą umiejętności budowania otoczki i klimatu, z dużą umiejętności instrumentalnej i kompozycjnej. Polska duma! Psychodeliczny odjazd w pełnym wymiarze!

Moja ocena: 4/5