Whiteabbey - Words That Form the Key - (2024)

 

 

 

                        Whiteabbey to mała, niczym nie wyróżniająca się i niczym nie wyróżniająca się mała wioska na północnych obrzeżach Belfastu, zdominowana przez rozległe osiedle zbudowane dla żołnierzy powracających z drugiej wojny światowej. Whiteabbey to zespół z Irlandii Północnej grający symfoniczny metal. Do tej wydali dwa albumy, teraz powracają z najnowszą płytą "Words That Form the Key". Whiteabbey składa się z Tamary Bouwhuis jako wokalistka, Badger Duncan jako perkusista, Steve Moore jako gitarzysta i Graham McNulty jako basista. 

                        Album rozpoczyna się od utworu "Reality" który od samego początku jest klimatyczny za pomocą gitar, linii basu, melodyjności a przede wszystkim wokalowi Tamary Bouwhuis, która czaruje swoją osobą w sopranowym stylu. Idąc dalej "Dragonfire" jest również energetyczny i zadziorny, dużo w tej piosence chwytliwości. Bardzo wyraźnie słychać w "Hold Fast" power metalowe granie w galopujących rytmach. Ballada "Just Hold Me" jest bardziej melodyjny i spokojniejszy, ewidentnie zespół stawia na budowanie narracji przez spójną całość. Kawałek "You Should Be Running" dalej uderza potężną grą gitar i porywającą perkusją. Minimalistyczne granie w balladowym ujęciu w "All In The Past" robi wrażenie. W "Ireland's Final Witch" słychać całą moc melodyjnego metalu z symfonicznym zacięciem. Piosenka "Celtic Curse" również ma coś czarującego w sobie. Na koniec zespół prezentuje urokliwą balladę "Think Of Me Sometimes".

 

 

 

                        Album ten ma klimat klasycznego symfonicznego metalu z ładnymi melodiami, dobrym wokalem, solówkami gitarowymi. Po raz kolejny zespół pokazuje, że ma wysoki potencjał.

Moja ocena: 3,5/5