Artillery - X - (2021)

                     Duński pięcioosobowy zespół konsekwentnie dostarcza towary na swoich ostatnich kilku albumach, ale z jakiegoś powodu nadal żyje w cieniu większych zespołów. Byli częścią innowacji, która stworzyła Thrash i Speed Thrash. Zanim usłyszysz partie podobne do Pantery, Maiden, a nawet Metalliki, pamiętaj, że Artillery był tam cały czas.

                    „The Devil’s Symphony” to utwór otwierający, w tym riffy są ciężkie, i słychać bez wątpienia to oldschoolowy thrash. Kolejny kawałek „In Thrash We Trust” brzmi jak coś z By Inheritance i rozrywa się w klasycznym stylu niesionym energią wielkich riffów. „Turn Up the Rage” jest najlepszą piosenką napisaną przez Artillery od ponad dekady. Początek jest zaraźliwy, a Dahl wchodzi na całość wokalnie. „Silver Cross” to naprawdę bezbłędny kawałek w wykonaniu zespołu. Jest klimatycznie. „In Your Mind” nawiązuje do twórczości Metal Church z początku lat 90. Ballada „The Ghost of Me” jest bardzo skuteczna dzięki dużemu, emocjonalnemu występowi Dahla i satysfakcjonującemu refrenowi, który naprawdę wyskakuje. „Force of Indifference” to jedna z najszybszych, najtrudniejszych piosenek, która zawiera prawdziwy wrzask z ostrym jak brzytwa riffem i świetnym refrenem. Motyw wilkołaka „Varg I Veum” zbliża ich do terytorium Powerwolfa. Piosenka, która wyróżnia się najbardziej, to dobrze zaokrąglony epicki thrasher „Mors Ontologica”, który płynnie łączy szybsze i średnie elementy charakterystycznego brzmienia tego zespołu. Intro do hitu „Eternal Night” i poza tym robi imponujący pokaz powiązania wysoce kinetycznego riffu z dzikim bębnieniem a wszystko za sprawą perkusisty Petera Thorslunda. „Beggars In Black Suits” zamienia cyniczny temat w afirmujące życie bliższe.

                    Mówiąc prościej, X jest genialny.Dziesiąty pełnometrażowy album to nadpobudliwy, uzależniony od kofeiny potwór. Nie ma sprytnych sztuczek, to tylko jedenaście piosenek granych z pasją i determinacją i nie sposób się nie bawić.

Moja ocena: 9/10