Joel Hoekstra’s 13 - Running Games - (2021)

 

                    Joel Hoekstra, najbardziej znany jako obecny gitarzysta Whitesnake and Trans-Siberian Orchestra (a wcześniej jako członek Night Ranger i Broadwayu Rock of Ages), powraca z drugim albumem ze swojego solowego projektu Joel Hoekstra’s 13 pt. “Running Games” . Joel Hoekstra po raz kolejny zajmuje się większością produkcji, pisania piosenek i muzyki. Jednak w przeciwieństwie do debiutanckiego albumu, na którym tym razem występowało wielu gościnnych wokalistów, Russell Allen z Symphony X jest jedynym wokalistą, a Jeff Scott Soto pomagał w chórkach (w niektórych utworach z debiutanckiego albumu zaśpiewał główną rolę). Skład dopełniają Tony Franklin (bas), Vinny Appice (perkusja) i Derek Sherinian (instrumenty klawiszowe).

                    Running Games rozpoczyna się od „Finish Line”, intensywnego rockera w klasycznym tego słowa znaczeniu, wykonanego z mięśniami i agresją XXI wieku. Skomplikowane riffy i porywające partie Hoekstry są doskonałym uzupełnieniem ogromnego, technicznego głosu Russella Allena, a połączenie to daje rodzaj muzyki rockowej, która może zmotywować największe tłumy na Ziemi. Cała grupa szaleje tutaj i jest to piorunujące widok. „I’m Gonna Lose It” mogłoby się znaleźć na albumie Praying Mantis lub Tygers Of Pang Tang, Joel po prostu uchwycił tę magię między Survivor, Slide It In Snake i tymi klasycznymi NWOBHM akcentującymi bliźniacze role. Głos Allena robi tutaj świetną robotę z klawiszami Sheriniana które idealnie równoważą gitary. „Hard To Say Goodbye” ma inny klimat, to bardzo rockowa ballada AOR czuć a właściwie słychać rękę Jeffa Scotta Soto który wokalnie czyni cuda. „How Do You” ma niesamowity zestaw riffów połączonych ze sobą fantastyczną perkusją i zmianami czasu od Vinny'ego Appice'a, które łączą tę piosenkę. Plemienny rytm tego utworu jest podkreślany przez bas Tony'ego Franklina i płytkie klawisze w miksie tego fajnego, mocnego, balladowego utworu.Czas Joela Hoekstry w Whitesnake pokazuje „Heart Attack”, piosenkę, którą można sobie wyobrazić, śpiewającego Davida Coverdale'a, słychać ten zabójczo klimatyczny bluesowy urok. Fantasy” to zabawny utwór, który czerpie korzyści z prostego grania przez Hoekstra, łączącego ze sobą klawisze, wokale i sekcję rytmiczną, ma to w sobie nieco prog-rockowego klimatu. „Lonely Days” to jeden z tych hymnów wypełniających parkiet, ze świetnym riffem i natychmiastowym refrenem wzmocnionym wokalem Jeffa Scotta Soto. „Reach The Sky” trochę zwalnia tempo, nie tracąc przy tym ani jednego współczynnika rocka, ani energii. Faktura wokalu jest interesująca w zwrotce i wydaje się eksplodować w refrenie. posłuchaj, jak gitara pracuje w refrenie, ponieważ ma fajne brzmienie i uderza w wyższy koniec zakresu dźwiękowego. Partie gitary, które zdobią drugą zwrotkę, są zabawne i sprawiają, że jesteś zaangażowany i chcesz jeszcze i jeszcze. „Cried Enough For You ” przenosi mnie z powrotem do 1987 lub 1988 roku i rockowego brzmienia, które w tamtym czasie było wydobywane z Hollywood i wszędzie indziej aż do wybicia refrenu. Ciężki rytm gitar, sekcja rytmiczna i klawisze Dereka Sheriniana łączą się, aby nadać utworowi klimat Jeckyll i Hyde, który podnosi jakość dźwięku i utworu. Chociaż różni się od wielu innych utworów, pomaga również łączyć różne utwory. „Take What’s Mine” to „błysk i kule” na początek, ale uspokaja się i staje się solidnym rockerem. Podstrunnica tego utworu wyróżnia się, nawet gdy gitary przeciskają się przez werset. Komponenty utworu gitary, wokalu i sekcji rytmicznej łączą się i tworzą zabójcze brzmienie, które przenosi wokale od otwartego do zamkniętego. Ta piosenka ma wiele zabawnych fragmentów dla gitarzystów do przetrawienia i odtworzenia. Tytułowy utwór „Running Games” zamyka album drugim odstającym elementem na płycie, gitarami akustycznymi z subtelnymi bitami i perkusją pod emocjonalną linią wokalną oraz najdelikatniejszym fretwork Joela w całym tekście - pokazując inną stronę jego talentów z całej reszty jakość melodyjnego rocka. Bonusowym utworem jest cover „Lay Down Your Love ” który brzmi bardzo rockowo, i klimatycznie.

                    Joel Hoekstra to wielki talent pod każdym względem, a Running Games to kolejny niesamowity dodatek do jego dorobku. Ciekawy album, wart posłuchania.

Moja ocena: 9/10